Czas na poezję: WŁADYSŁAW EDELMAN

LIMERYKI

Kucharz z Suwalszczyzny

Pewien kucharz z Suwalszczyzny
Czując miętę do włoszczyzny
W spiżarni się schował
I tak z nią flirtował,
Że ma teraz blizny.

Stolarz z Augustowa

Stolarzowi w Augustowie,
Żona ciosała kołki na głowie.
Od wieczora do rana,
Była tak zaciosana,
Że wzywano pogotowie.

FRASZKI

U chirurga plastycznego

Poprawiała swoje ciało,
Usta, nosek, biust i nogi.
Rozumu się nie udało,
Był za drogi.

Salonowiec

Chciał się dostać na salony
I poszedł na skróty.
Teraz jest na stanowisku,
Lecz ma brudne buty.

BAJKI

Lis i zające

Rzekł raz lis: towarzysze, król jest bardzo chory,
Potrzebny jest następca, ogłaszam wybory.
Zwołano na polanie leśny sejm zwierzęcy.
– Żyje u nas, jak wiecie, najwięcej zajęcy,
Lecz dla dobra ogółu, panowie, koledzy,
Zabraniam im głosować, bo to sami szpiedzy.
No i na nic się zdały protesty i krzyki,
Wszyscy szpiedzy wnet wpadli w zastawione wnyki.
Królem wybrano lisa – miał poparcie osła,
Tak leśna telewizja nazajutrz doniosła.

Dwór i zwierzęta

Otwarto uroczyście przy pięknej niedzieli,
Drogę, co las pradawny na dwie części dzieli.
Uradziły zwierzęta: nie mamy wyboru,
Iść musimy na skargę, do Pana, do Dworu.
Dwór orzekł: ten lud leśny za bardzo się wtrąca.
Od dziś kuchnia podaje dzika i zająca.

Lew i prezes

Zatrudniono raz w ZOO karmiciela lwa,
Prezesa pewnej spółki. “On na tym się zna”.
– Daję ci wybór, kocie: marchew czy sałata?
Lecz choć z solidnych prętów dzieliła ich krata,
Lew przegryzł prawie wszystkie, pogardził nowością,
I zjadł pana prezesa z prawdziwą lubością.

Król i lud

Rzekł król: matematyka życie nam utrudnia,
Musicie prawo zmienić jutro do południa.
Rachmistrzowie pobledli. Rezultat swej pracy
Wczesnym świtem podali królowi na tacy:
– Panie, od dziś wyniki wybierasz tylko Ty,
Dwa razy dwa to siedem, piętnaście albo trzy,
A kto się z tym nie zgodzi, niechaj straci głowę.
Choć wkrótce stan królestwa zmalał o połowę,
To, jak podano właśnie w Królewskiej Gazecie,
Lud kocha swego króla, jak nigdzie na świecie.