Nieregularnik Artystyczno-Literacki
Jeszcze dziesięć lat temu jego oryginalne drzeworyty można było w polskich antykwariatach kupić niemal za bezcen. Bywały na rynku, jako ciekawostki sztuki dalekowschodniej, anonimowe, ponieważ sygnatury i tak nikt nie
Czytaj dalej...Od czasów pogańskich żmiję na obszarze kraju nad Wisłą uważano za istotę odznaczającą się nie tylko cudownymi właściwościami, ale też za stworzenie o wielkiej mocy działania, mocy sprzyjającej zarówno dobru,
Czytaj dalej...Co łączy panią Bovary z Kopciuszkiem i tysiącem innych kobiet na całym świecie? Oczywiście, pragnienie uczestniczenia w prawdziwym „balu nad balami, takim, co się pamięta latami” (jak śpiewał Jerzy Połomski).
Czytaj dalej...Uwielbiałem chodzić z babką na pielgrzymki. Zwłaszcza do sanktuarium w Tuchowie. Pewnie ze 40 kilometrów przez lasy, wzgórzami. Gdy byłem już w trzeciej klasie podstawówki, powierzono mi nieść krzyż przez
Czytaj dalej...„Najgorszą z wad jest nie mieć żadnej”. Honoriusz Balzak, „Bal w Sceaux” Zamieszki są z początku buntem zrodzonym ze społecznego niezadowolenia. Buntem kierowanym przez ludzi prawych, o czystych rękach
Czytaj dalej...Bardzo przypadł mi do gustu fragment z dziennika Mirona Białoszewskiego, który napisał: „Mam obrzydzenie do wszelkiej ideologii”[1]. Podejrzewam, że w tym względzie dogadałbym się z tym wybitnym poetą. Miron żył
Czytaj dalej...Język twórczy (a nie – odtwórczy) od sucharkowego (poprawnościowego) języka używanego w literackiej księgowości różni się tym, że zamiast tworzyć zbieraninę słów kostycznych lub spalonych na węgiel, powinien być krwisty
Czytaj dalej...Jerzy Szaniawski – polski dramatopisarz, prozaik. Od 1933 r. członek Polskiej Akademii Literatury. W czasie okupacji niemieckiej współpracował z ruchem oporu, w 1944 r. więziony na Pawiaku. Po wojnie mieszkał
Czytaj dalej...W naturalnym środowisku są przeciągi, jest zapach krwi, potu, boli głowa, ćmi ząb i można oberwać w prawdziwe ucho. W internetowym środowisku wszechwładnej nierealności zieje pozorną bezkarnością i usypiającym bezpieczeństwem.
Czytaj dalej...Pociągi, zwłaszcza te dalekobieżne, stanowią miejsce szczególnego rodzaju kontaktów społecznych. Obserwujemy oto przejawy wylewnego bratania się (zwykle towarzyszy temu wspólne spożywanie alkoholu) lub też otwartej wrogości i złośliwości. Przeciętny podróżny
Czytaj dalej...Byli tu na długo przed nami. Czyli tymi, którzy twierdzą, że esencją poezji i sztuki jest forma. Forma podlega jednak nieustającym przemianom. Dlatego już w latach dwudziestych XX wieku twierdzili:
Czytaj dalej...Kiedyś jej nie lubiłam i pragnęłam uciec, gdzie pieprz rośnie, bo artyści nigdy nie są prorokami w swoim mieście. Czułam się zagubiona w budynku uniwersyteckim wśród obcojęzycznych zeszytów i chaosu
Czytaj dalej...Z poezją Tadeusza Różewicza zetknęłam się w podstawówce. W podręczniku szkolnym znalazł się wiersz, który przejął mnie do głębi, nie tylko za sprawą tematyki, ale także formy. Był to „Ocalony”
Czytaj dalej...Zacznę od „Kongresu futurologicznego”, opowiadania Stanisława Lema pochodzącego z tomu o tytule „Bezsenność”. Powstało w latach siedemdziesiątych poprzedniego wieku, w epoce oczekiwania na lepsze czasy, lecz aktualne jest i w
Czytaj dalej...Wyobraźmy sobie taką sytuację: w amazońskim lesie spotykają się dwie istoty. Scenariusz 1.: Jedna poci się i dyszy. Zaczyna się bać. Widzi przed sobą jaguara. Zaczyna uciekać z krzykiem –
Czytaj dalej...Gdybym żył w tamtych czasach i był kronikarzem, co bym zobaczył 11 listopada 1918 roku na ulicach Warszawy? W szkołach uczą, że zrodziła się wtedy na nowo nasza niepodległa państwowość.
Czytaj dalej...„Sztuka jest arystokratyczna do szpiku kości, jak książę krwi. Jest zaprzeczeniem równości i uwielbieniem wyższości. Jest sprawą talentu, czy nawet geniuszu, czyli nadrzędności, wybitności, jedyności, jest także surowym hierarchizowaniem wartości,
Czytaj dalej...Wciąż zadaję sobie pytania, głównie powraca to jedno: co z tobą, człowieku, że tak traktujesz swoją matkę? Jednak ono wyzwala kolejne. Czemu o nią nie dbasz? Czemu ją niszczysz?
Czytaj dalej...
JAROSŁAW HEBEL – publikował tu, tam i ówdzie. Lubi literaturę i kocha teatr. Jest autorem książek: „Legenda Marka Hłaski” (2021), „Od Bułhakowa do Olgi Tokarczuk. Zapiski teatralne i inne teksty” (2023) i „Kilka esejów o Marku Hłasce” (2024).
Kontakt:
naczelny@mojaprzestrzenkultury.pl
