HEBEL: Dlaczego Łęcka zniszczyła Wokulskiego?
Gdy siedzę w knajpie “U Fiszera” przy Placu Bankowym i piję piwo podane mi przez Józka, widzę Wokulskiego z panną Belą. On jest oczywiście we fraku, ubrany tak bardzo elegancko,
Czytaj dalej...Kategoria: Proza
CHUDZIO: Teczka z kokardą
Najpierw szarpnięcie, potem wizg. Zmęczony pociąg wtacza się na stację niczym pijany ojciec po ciężkim dniu. Sukienka lepi się od potu, moja ulubiona, na ramiączkach, marszczona w pasie. Chwilę wcześniej
Czytaj dalej...STOJAK: Miniatury
Sąsiadka Po śmierci matki Danka bała się wszystkiego. Najbardziej jednak mieszkać i spać samej. Gdy robiło się ciemno, oczami wyobraźni, za każdym meblem i każdymi drzwiami w mieszkaniu, widziała duchy
Czytaj dalej...GATNY: Nadaremni
Wolno, bardzo wolno po drabinie minut wspinał się szary poranek. Romek obudził się, spojrzał na zegarek, ale i to nie upewniło go, że już nastała pora, aby zebrać obolałe po
Czytaj dalej...EDELMAN: Anomalie
Pojawiły się u mnie pewne odchylenia od normy. Nie stało się to z dnia na dzień, zmiany następowały wolno, ale regularnie. Najpierw myślałem, że ma to coś wspólnego z budowaną
Czytaj dalej...KUŹMA: Miniatury
Cmentarne róże Przechadzając się pogrążoną w smutku aleją, wsłuchuję się w słodycz melodii wyrzeźbionej na dnie duszy. Wspomnienie brzmienia, tak odległe i zszargane zawodną pamięcią, wciąż żywcem wyrywa chore z
Czytaj dalej...BILIŃSKA-STECYSZYN: Łzy wyschną same
– Widziałem kiedyś, jak płakałaś. – Naprawdę? Kiedy? – Choć słowa, które usłyszałam przed sekundą, brzmiały ciepło i spokojnie, tknęło mnie przeczucie czegoś przykrego, wymiatanego spod dywanu, gdzie jak sądziłam,
Czytaj dalej...EDELMAN: Czarna dziura
Był letni, ciepły i słoneczny dzień, szedłem skrajem leśnej drogi, gdy nagle w trawie coś się poruszyło. Przystanąłem, aby się przyjrzeć. Mysz, zaskroniec, przebiegło mi przez głowę. Bo chyba nie
Czytaj dalej...DOMINICZAK: Środek świata
Najszybsze pociągi przejeżdżały przez Kruczki co drugi dzień i nawet się nie zatrzymywały. Kiedy się na nie patrzyło, stojąc kilka metrów za zamkniętym szlabanem, wyglądały jak ogromne węże prześlizgujące się
Czytaj dalej...HEBEL: O Wokulskim na Placu Bankowym
Kiedy pada śnieg i po wyjściu z pobliskiej knajpy w drodze do domu zatrzymuję się na Placu Bankowym, to czuję się tak, jakbym był Wokulskim. Gdy stoję tutaj w śnieżny
Czytaj dalej...BRZOSTOWSKI: Miniatury
Święty Mikołaj to świnia! Stałem w oknie i wypatrywałem pierwszej gwiazdki. Moi bracia i siostra siedzieli przy stole i pałaszowali już wigilijną wieczerzę. Rodzice nucili kolędy i było naprawdę miło.
Czytaj dalej...BILIŃSKA-STECYSZYN: Atak ud
– Docent tylko udaje strasznego. W ogóle mnie nie pytał – oznajmiła Duńcia, moja współlokatorka i przyjaciółka, filolożka polska z czwartego roku. Klaudia zwana Klaudunią, Dunią, a najczęściej Duńcią. Ja
Czytaj dalej...LUQUE-KURCZ: Miniatury, czyli niedokończone historie
Dziewczynka z getta Tamtego dnia wracałam jak zbity pies. Przemarznięta i złamana. Jakby nagle przygniótł mnie środek ciężkości wszechświata. Nic nie było w stanie wyrwać mnie z agonalnego stanu odrętwienia.
Czytaj dalej...GATNY: Do Rogera diabeł przyszedł w nocy
Roger Benelux wstał i skierował kroki do kuchni. Nie zapalał światła. Nie tylko dlatego, aby nie budzić żony. Smacznie pochrapywała, leżąc na wznak z rozrzuconymi rękami. Chciał przyzwyczaić wzrok do
Czytaj dalej...SIKORA BOROWIECKA: Czerwony tramwaj
W tramwaju panuje tłok. Od południa do trzynastej trzydzieści wszyscy mamy przerwę na lancz, w tym czasie pracują jedynie sklepikarze. W Szwajcarii ze środków komunikacji miejskiej korzystają zarówno cygańscy grajkowie,
Czytaj dalej...BILIŃSKA-STECYSZYN: Tradycję trzeba szanować
11:00 Co za fiut! Zadzwoniłam spytać, o której będzie, a on z mordą, że już mu się smartfon grzeje. A tak naprawdę chwali się nim niczym najnowszym mercem. Tak zresztą
Czytaj dalej...MODY: Przypuszczalnie niebezpieczna Wigilia
Zaraz po pierwszym listopada, a dokładniej gdzieś w okolicach piątego, jak co roku przeskoczyliśmy do grudnia. W sklepach pojawiły się mikołaje, sztuczne choinki, ozdoby i prezenty świąteczne. Wprawdzie siódmego listopada
Czytaj dalej...HEBEL: W strachu o własne życie
Przyjmijmy, że to mogło wydarzyć się w czerwcu 1941 roku. Widzę siebie jako pisarza, który mieszka ze swoją ukochaną kobietą przy Nowym Świecie 41 w Warszawie na drugim piętrze pięknej
Czytaj dalej...BILIŃSKA-STECYSZYN: Zmierzch
Jak dobrze, że Kuba odszedł z tego świata przede mną. Nie miałby się kto nim zaopiekować, gdy mnie zabraknie. Pochowałam go w parku, jest tam takie miejsce, oddalone od głównych
Czytaj dalej...RADWAŃSKI: Dziewczyna w zielonym prochowcu
Od kilku dni działo się coś ze mną dziwnego. Nie mogłem w nocy spać, a do tego buzowały we mnie dziwne emocje, których dokładnie nie umiałem nazwać. Czy był to
Czytaj dalej...CANIĆ: Wokół ślubu Gajusza
Trzy lata później, na początku kwietnia, Tyberiusz przyznał Gajuszowi honorowy kwestoriat i wysłał go do Mizenum, żeby przygotował się do małżeństwa z Junią Klaudyllą. Na uroczystość zaproszono wszystkich rzymskich urzędników,
Czytaj dalej...BILIŃSKA-STECYSZYN: Młodziuszka
– Co gotujesz? – Zaglądasz mi przez ramię. Masz minę małego łakomczuszka. – Kapustę duszoną na obiad. – Cmokam cię w policzek. – Pięknie pachnie. A zasmażkę dodasz? – Nie,
Czytaj dalej...KRÓLIKOWSKI: Kogucik czy kurka?
Weszli w zakręt czterdziestką. Przyhamował przed rozchybotanym rowerzystą. Złośliwie podjechał tak, żeby koleś przestał cisnąć na samych pedałach i przysiadł na siodełku. Przez chwilę jechali równolegle i nienawistnie mierzyli się
Czytaj dalej...HEBEL: W Warszawie `39
Nie ukrywam, że gdy widzę na archiwalnych filmach pancernik Schleswig-Holstein, który ostrzeliwuje polską placówkę wojskową na Westerplatte, od razu przechodzą mnie dreszcze. Zastanawiam się również nad niedosłownym znaczeniem tego wydarzenia.
Czytaj dalej...SKOWROŃSKI: Najbardziej lubię wschody i zachody słońca
Dla A.G. Już dawno nie było tak pięknej wiosny! Niebo, kolejny już dzień nieprzysłonięte żadną chmurą, kiedyś ześle na nas suszę, ale na razie pozwala cieszyć się ciepłym ruchem powietrza
Czytaj dalej...GATNY: Bolesny krzyk istnienia
‒ Mamo! W ubikacji jest pełno pająków na suficie i podłodze! Mama tłumaczy, że we wspomnianym przeze mnie miejscu nie ma nic obrzydliwego. Co więcej: niedawno zdezynfekowała muszlę skutecznymi środkami.
Czytaj dalej...
