BORZĘCKI: Julian Kawalec – człowiek z rzecznej gliny
Osiem lat temu zmarł Julian Kawalec. Dla mnie zwyczajnie Julek – dobry, serdeczny człowiek, który jest dla mnie wzorem i który takim pozostanie. Miał 97 lat, więc mówią, że to
Czytaj dalej...Autor: hebeljar@wp.pl
Czas na poezję: AGNIESZKA RYKOWSKA
Rozmowa z Panią Basią Jurkowską życie jest dziwne bo się spotykamy pani już nie żyje a ja uczestniczę w wieczorze poświęconym pani poezji po co dzisiaj traumy proszę pani na
Czytaj dalej...BURSKA: Łódzkie murale – cisi opiekunowie miasta
Niegdyś miejscowi celebryci, giganci łódzkiej kultury – dziś czasy ich świetności minęły. Mijając murale, większość z nas traktuje je jak przechodnia: zerkamy lub nie i idziemy dalej. Kim są, kim
Czytaj dalej...LEWANDOWSKA: Algi
Życie kobiet na Zanzibarze regulują odpływy i przypływy. W trakcie odpływu woda cofa się nawet o dwa kilometry, odsłaniając brzuch oceanu i dojrzewające na nim algi. Wówczas kobiety, ubrane w
Czytaj dalej...HEBEL: Kocham Ustkę (we wrześniu)
Ustka to niewielkie nadmorskie miasto, które już dosyć dawno temu zagościło w moim sercu. W sumie niewiele o niej wiem, co jednak wcale nie przeszkadza mi w umiejscowieniu jej na
Czytaj dalej...Czas na poezję: ELIZA SEGIET
Arka Nie odjedziemy Wielkim Wozem – to niemożliwe! Nie odpłyniemy wciąż nieodnalezioną Arką Noego. Ratujmy przyszłość. Dajmy żyć śniegom i blaskom odległych i bliskich krain. Zostawmy lodowce – naszym potomkom
Czytaj dalej...HEBEL: Portret Hanki Golde
Hanka Golde była przepiękną, inteligentną kobietą o kruczoczarnych włosach. Trudno znaleźć jej zdjęcie w Internecie; nie ma jednak wątpliwości, że znajomość z nią mocno odcisnęła się na życiu Marka Hłaski.
Czytaj dalej...STOJAK: Kawa u Jana Kasprowicza
Wokół domu rosły tulipany, czerwone jak lak. Wynurzały się zza kamieni, porozrzucanych na małym klombie. Wychylały się do słońca, którego niewiele jeszcze było. Skryte za chmurami, wyglądało jakże nieśmiało. Lunął
Czytaj dalej...Czas na poezję: JULIA RYBICKA
Lament żywego ducha W godzinę śmierci ujrzałem Jak niewart życia byłem I w owej obłąkańczej metodzie Środek uświęcił cel Wieszając mnie jak pranie na płocie Bym osuszył się od zawirowań
Czytaj dalej...TULIK: Święte żmije
Od czasów pogańskich żmiję na obszarze kraju nad Wisłą uważano za istotę odznaczającą się nie tylko cudownymi właściwościami, ale też za stworzenie o wielkiej mocy działania, mocy sprzyjającej zarówno dobru,
Czytaj dalej...LUQUE-KURCZ: Miniatury
Dziewczyny z korpo – Człowiek składa się z wody, białka i samotności. Śnimy o wielkich rzeczach, zanurzeni w mglistych złudzeniach, myląc uczucia jak cukier z solą… – Zuzanna wygłaszała swój filozoficzny
Czytaj dalej...JASTRZĄB: Szkice o literaturze
Jest dla mnie wszystkim po trochu: lekcją pokory, karą, nagrodą, zabawą i przygodą z darowaną obecnością. Atrakcyjną i podniecającą odmianą egzystencji, ucieczką w śmiech przed monotonią rzeczywistości, a zarazem niezgodą
Czytaj dalej...HEBEL: Gdyby Andrzej Wajda zekranizował “Następnego do raju”
Urodziłem się w czasach PRL-u, a mówiąc dokładniej – w połowie okresu rządów Edwarda Gierka. Nie pamiętam więc lat 70., wcześniejszych – nie mogę pamiętać; coś niecoś pamiętam z lat.
Czytaj dalej...LEWANDOWSKA: Sztuka latania
Znów byłem mały i znów było mi to zupełnie obojętne, jak wtedy, kiedy odnaleziono moje ciało. Wstałem od biurka i przejrzałem się w szybie okna – byłem ciekaw, jak teraz
Czytaj dalej...Czas na poezję: MICHAŁ KACZMAREK
Kawalerka stoją na ławie cztery piwa w puszce by zmienić zapach skórka jabłka w tytoniu czas nie ma ochoty płynąć by mieć czyste sumienie przesuwa wskazówki nie zdarzy się nic
Czytaj dalej...GATNY: Żyjąc
Miasto – wielkie drzewo z gałęziami ulic, po których sunę ja: wąż wieczornej ciszy. Samoświadomy pyszałek. Sunę po śladach mieszkańców pozostawianych przez nich w ciągu dnia. Zawieszonych w powietrzu zapachach
Czytaj dalej...CZUPIŁKA: Tańce, hulanki i… 700 gości na zabawie karnawałowej w Warszawie
Co łączy panią Bovary z Kopciuszkiem i tysiącem innych kobiet na całym świecie? Oczywiście, pragnienie uczestniczenia w prawdziwym “balu nad balami, takim, co się pamięta latami” (jak śpiewał Jerzy Połomski).
Czytaj dalej...KRAKOWIAK: Amerykański sen, czyli kultura po amerykańsku
W atmosferze wojny szalejącej na wschodzie Europy i w tle kolejnej strzelaniny, w tych niepewnych czasach warto zwrócić uwagę na to, co dzieje się u “wielkiego brata”, czyli naszego najważniejszego
Czytaj dalej...HEBEL: Kafka w Teatrze Dramatycznym
Wielką sympatią darzę zarówno mroczną, ale zarazem proroczą twórczość Franza Kafki, jak i samego autora “Procesu”, “Ameryki” czy “Zamku”. Można by powiedzieć, że “miał nosa”, wyczuwając zbliżające się zniewolenie jednostki
Czytaj dalej...STOJAK: Za późno na wszystko…
A ja łez tak bardzo nie mogłam wydobyć, choć tak bardzo chciałam. Pochowały się gdzieś w kanalikach jak myszki małe, siwe. Jak siwe myszki skryły się gdzieś, gdzie cicho i
Czytaj dalej...CANIĆ: Co ukrywa “Szerokie Morze Saragassowe”?
Której z panienek, jako nastolatki, nie zauroczyły “Dziwne losy Jane Eyre”? Dziewczynki z całego świata nocami spędzonymi z książką utożsamiały się z osamotnioną, ale dzielną Jane, i marzyły o bajronicznym
Czytaj dalej...HEBEL: O Powstaniu Warszawskim (bez nacjonalizmu)
Gdy myślę o wybuchu Powstania Warszawskiego, to wcale nie zadaję sobie pytania o to, czy miało ono sens. Ktoś bowiem kiedyś mądrze powiedział, że z faktami się nie dyskutuje. Mądry
Czytaj dalej...WÓJTOWICZ: Herbert – ukłon jego cienia
Zbigniew Herbert – jeden z najwybitniejszych europejskich poetów XX stulecia, znakomity eseista, autor dramatów i słuchowisk, niestrudzony podróżnik, dusza towarzystwa, wieczny dowcipniś i kobieciarz. Z drugiej strony zaś samotnik zmagający
Czytaj dalej...Czas na poezję: KATARZYNA DOMINIK
Doba i wieczność Rano czytam twoją twarz w oknie pod drzwi podkładam poduszkę zdejmuję uczucia i rozstawiam pustkę po kątach W południe zapominam być dla wszystkich wyjątek z krótkim rękawkiem
Czytaj dalej...CZUPIŁKA: O twórczości polskich pisarzy
Dlaczego Ursus z “Quo vadis” walczy z turem, a nie z bykiem? Jaki przedmiot fetyszyzuje Stanisław Wokulski? Jak wielki był “popęd narracji” Józefa Ignacego Kraszewskiego, nazywanego nie bez przyczyny “maszyną
Czytaj dalej...TULIK: Lisek i pszczoły
Uwielbiałem chodzić z babką na pielgrzymki. Zwłaszcza do sanktuarium w Tuchowie. Pewnie ze 40 kilometrów przez lasy, wzgórzami. Gdy byłem już w trzeciej klasie podstawówki, powierzono mi nieść krzyż przez
Czytaj dalej...
