Nieregularnik Artystyczno-Literacki
Na archiwalnym nagraniu Filmoteki Narodowej można zobaczyć, jak bardzo była zrujnowana Warszawa we wrześniu 1939 roku[1]. Widać, w jakim strachu przed zbliżającą się klęską żyje ludność cywilna. Widzimy palącą się
Czytaj dalej...Panaït Istrati rzeczywiście nie uważał siebie za pisarza, a zawód miał raczej nieokreślony, ale właśnie takie zbuntowane, wyzwolone dusze zostawiają nam najlepsze dzieła autobiograficzne. Urodzony w rumuńskiej Braili, nad brzegiem
Czytaj dalej...Kto z nas nie oglądał filmów Stanisława Barei? Jak wiemy, to jeden z bardziej znanych reżyserów, który poprzez ośmieszanie absurdów rzeczywistości potrafił pozostawić po sobie trwały ślad w polskim kinie.
Czytaj dalej...“Stada wędrujące przez las sprawiają wrażenie dużo bardziej ostrożnych niż poruszające się po otwartej przestrzeni” – pisze o żubrach Wojciech Sobociński w książce “Czy żubry ziewają?”. Zamknięty w las liter,
Czytaj dalej...Już nie pamiętam, w którym z filmów pierwszy raz zobaczyłem Ewę Wencel. Jeżeli się nie mylę, to chyba w miniserialu “Szaleństwa panny Ewy” (1983) w reż. Kazimierza Tarnasa. To bardzo
Czytaj dalej...Marek Hłasko był prawdziwym zjawiskiem na literackiej scenie powojennej Polski. Utalentowany, młody, niepokorny. Nic więc dziwnego, że jeszcze za życia stał się przedmiotem niezliczonych anegdot oraz świadkiem powstania swojej wielkiej
Czytaj dalej...W 2018 r. minęła 40. rocznica śmierci Tadeusza Fijewskiego (1911-1978), która przeszła bez większego echa. Banałem jest stwierdzenie, że Fijewski był jednym z naszych najwybitniejszych aktorów. Najbardziej zapadł mi w
Czytaj dalej...O ile dobrze pamiętam, pierwszy raz zobaczyłem Bogusława Lindę na kinowym ekranie w “Psach”. Byłem wtedy “pięknym dwudziestoletnim” chłopakiem, dla którego Linda stanowił kogoś w rodzaju wzorca w sposobie bycia.
Czytaj dalej...Dla niektórych bywalców XIX-wiecznych salonów była świadectwem kunsztu i niebywałego talentu poetyckiego. Inni wyśmiewali tego typu występy, nazywając je “szarlatanerią” i “prestidigitatorstwem”. Improwizacja – bo o niej mowa – zawojowała
Czytaj dalej...Nie trzeba nikomu przypominać, że Marszałek Józef Piłsudski jest naszym bohaterem narodowym. To wybitny mąż stanu, jaki zdarza się raz na tysiąc lat… Na pewno nie był pozbawiony wad, ale
Czytaj dalej...Abramkowi Nigdy nie umiałam spojrzeć centralnie na jego rękę, patrzyłam ukradkiem. Nigdy nie zapytałam o numer. Pytanie krążyło w mojej głowie niczym mantra, jednak nie przebrnęło mi przez gardło. Widziałam
Czytaj dalej...Suto zastawione stoły, obżarstwo i ochlejstwo, przaśne poczęstunki i wszystkie inne pokrewne zjawiska mają u nas długą historię. Obrazowe przymiotniki kulinarne przedostały się do ulotek reklamowych i menu na stronach
Czytaj dalej...Miron Białoszewski urodził się 30 lipca 1922 roku, w niedzielę, w Warszawie, na rogu Leszna i Wroniej. Poeta osobny, prozaik, outsider z wyboru. Człowiek, który miał obrzydzenie do wszelkiej ideologii. Twórca dzieł
Czytaj dalej...Słabo w Polsce znany Władimir Sorokin (ur. 1955) jest jednym z czołowych rosyjskich pisarzy postmodernistycznych, który mieści się w dość szumnie nazywanym nurcie konceptualizmu. Teksty literackie pisze od połowy lat
Czytaj dalej...Władysław Broniewski kojarzył mi się przede wszystkim, jak zresztą większości czytelników, z poezją recytowaną na rocznicowych akademiach i szkolnych apelach. Przylgnęło do niego określenie “najwybitniejszy polski poeta rewolucyjny”. To nie
Czytaj dalej...W środkach masowego przekazu najczęściej mamy do czynienia z przekoloryzowanym wizerunkiem Marka Hłaski, na co złożyły się rozpowszechniane “pocztą pantoflową” anegdoty z udziałem pisarza. Nieraz niezweryfikowane lub zniekształcone przez upływ
Czytaj dalej...29 maja mija 35 lat od śmierci Jadwigi Stańczakowej, wrażliwej poetki, autorki prozy autobiograficznej. Niewidomej przyjaciółki Mirona Białoszewskiego. Na fotografii z lat osiemdziesiątych Jadwiga “patrzy” w dal. W okularach odbijają
Czytaj dalej...Dziwiła się, że to, co sobie wyśpiewywała w lesie czy przy ognisku, te jej romane gila (romskie pieśni) “z Papuszy głowy ułożone” są czymś więcej niż śpiewkami prostej, niewykształconej Cyganki.
Czytaj dalej...Michał Bajor. Któż go nie zna? Wspaniały aktor i piosenkarz – choć miano pieśniarza bardziej według mnie do niego pasuje. Urodził się 13 czerwca 1957 roku w Głuchołazach, w 1980
Czytaj dalej...Minęło ponad 30 lat, odkąd Jerzy Ridan zrealizował w wersji kinowej “Sonatę marymoncką” na motywach powieści Marka Hłaski. Pisarza nie było już “na tym świecie”, więc przy ekranizacji utworu autora
Czytaj dalej...Dzisiaj wszyscy mówią o Osieckiej. Wszyscy czytają jej wiersze, śpiewają piosenki. Ale czy wszyscy naprawdę ją znają? Budziła kontrowersje. Dla wielu osób jej sposób życia był nie do przyjęcia. Na
Czytaj dalej...Filmy Wojciecha Smarzowskiego odgrywają coraz większą rolę w budowaniu polskiej tradycyjności. Fabuły tych produkcji odnoszą się do rozpoznawalnych struktur oraz najtrudniejszych tematów. To dzięki temu Smarzowski stał się jednym z
Czytaj dalej...Czasem w kaczym gnieździe wykluje się łabędź, a w prostej kolejarskiej rodzinie przyjdzie na świat poeta i otrzyma imiona Konstanty Ildefons. To drugie imię też zostanie zapisane w urzędowym akcie
Czytaj dalej...Teodor Axentowicz był jednym z najwybitniejszych polskich malarzy. Rysownik, grafik, ilustrator, pedagog, koryfeusz wśród portrecistów pięknych kobiet. Urodził się w 1859 roku w węgierskim Braszowie, w rodzinie o ormiańskich korzeniach.
Czytaj dalej...20 listopada br. minęła 95. rocznica śmierci Stefana Żeromskiego (1864-1925), jednego z naszych czołowych pisarzy okresu Młodej Polski i XX-lecia międzywojennego. To autor m.in. “Przedwiośnia”, “Wiernej rzeki”, “Popiołów”, “Dziejów grzechu”
Czytaj dalej...Proponuję eksperyment. Przenieśmy się na chwilę do przełomu lat dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych. Inaczej pachniał wtedy deszcz, tyle było nowości, oczekiwań, ale też lęku. Niezwykle duszny czas. Uroki transformacji, Polska w
Czytaj dalej...
