GATNY: Los
Stał z boku, przyglądał się ironicznie. Do śmiechu mu było, gdy potykali się, spadali, pędzili na złamanie karku, gonili za szczęściem. Czasami podnosili się i parli naprzód, jak gdyby nic
Czytaj dalej...Kategoria: Proza
EDELMAN: Lusterko wsteczne
Jan był zwykłym małym chłopcem. Z pozoru niczym szczególnym się nie wyróżniał, jednak miał cechę niespotykaną – był odwrotnością samego siebie. Lustrzanym odbiciem. Prawą rękę miał po lewej stronie, lewą
Czytaj dalej...BILIŃSKA-STECYSZYN: Włóż głowę do fontanny
– Jadę do rodziców. Jestem na dworcu, zaraz mam pociąg. Ogromnie mnie ucieszył twój telefon. Byłeś trzeźwy! Słyszałam to wyraźnie w twoim głosie, w sposobie mówienia. Jakbyś znowu miał szesnaście
Czytaj dalej...GATNY: Zakupy
Poszedłem zrobić zakupy do osiedlowego sklepiku. Dzień był wietrzny i pochmurny, więc darowałem sobie spacer do pobliskiego supermarketu. Zazwyczaj nie unikam wędrówek, nawet w takie niezachęcające dni, bo mają one
Czytaj dalej...GATNY: Deszcz
Miasto poddawało się nawałnicy. Granatowe chmury, skłębione i wielkie, ze wszystkich stron nadciągnęły nad dachy domów, które w jednej chwili pociemniały jakby ze zgrozy. Rozpoczynał się dziki taniec drzew ogarniętych
Czytaj dalej...HEBEL: Dlaczego Łęcka zniszczyła Wokulskiego?
Gdy siedzę w knajpie „U Fiszera” przy Placu Bankowym i piję piwo podane mi przez Józka, widzę Wokulskiego z panną Belą. On jest oczywiście we fraku, ubrany tak bardzo elegancko,
Czytaj dalej...CHUDZIO: Teczka z kokardą
Najpierw szarpnięcie, potem wizg. Zmęczony pociąg wtacza się na stację niczym pijany ojciec po ciężkim dniu. Sukienka lepi się od potu, moja ulubiona, na ramiączkach, marszczona w pasie. Chwilę wcześniej
Czytaj dalej...STOJAK: Miniatury
Sąsiadka Po śmierci matki Danka bała się wszystkiego. Najbardziej jednak mieszkać i spać samej. Gdy robiło się ciemno, oczami wyobraźni, za każdym meblem i każdymi drzwiami w mieszkaniu, widziała duchy
Czytaj dalej...GATNY: Nadaremni
Wolno, bardzo wolno po drabinie minut wspinał się szary poranek. Romek obudził się, spojrzał na zegarek, ale i to nie upewniło go, że już nastała pora, aby zebrać obolałe po
Czytaj dalej...EDELMAN: Anomalie
Pojawiły się u mnie pewne odchylenia od normy. Nie stało się to z dnia na dzień, zmiany następowały wolno, ale regularnie. Najpierw myślałem, że ma to coś wspólnego z budowaną
Czytaj dalej...KUŹMA: Miniatury
Cmentarne róże Przechadzając się pogrążoną w smutku aleją, wsłuchuję się w słodycz melodii wyrzeźbionej na dnie duszy. Wspomnienie brzmienia, tak odległe i zszargane zawodną pamięcią, wciąż żywcem wyrywa chore z
Czytaj dalej...BILIŃSKA-STECYSZYN: Łzy wyschną same
– Widziałem kiedyś, jak płakałaś. – Naprawdę? Kiedy? – Choć słowa, które usłyszałam przed sekundą, brzmiały ciepło i spokojnie, tknęło mnie przeczucie czegoś przykrego, wymiatanego spod dywanu, gdzie jak sądziłam,
Czytaj dalej...EDELMAN: Czarna dziura
Był letni, ciepły i słoneczny dzień, szedłem skrajem leśnej drogi, gdy nagle w trawie coś się poruszyło. Przystanąłem, aby się przyjrzeć. Mysz, zaskroniec, przebiegło mi przez głowę. Bo chyba nie
Czytaj dalej...MARCINIAK: Wzgórze białych brzóz
Wstęp Profesor z Profesorem wyszli na spacer. W dolinie widać było błękitną wodę rzeki, która za zakolem wpadała na wodospad i, bałwaniąc się biało, spadała w dół. Profesor poprawił okulary i
Czytaj dalej...DOMINICZAK: Środek świata
Najszybsze pociągi przejeżdżały przez Kruczki co drugi dzień i nawet się nie zatrzymywały. Kiedy się na nie patrzyło, stojąc kilka metrów za zamkniętym szlabanem, wyglądały jak ogromne węże prześlizgujące się
Czytaj dalej...HEBEL: O Wokulskim na Placu Bankowym
Kiedy pada śnieg i po wyjściu z pobliskiej knajpy w drodze do domu zatrzymuję się na Placu Bankowym, to czuję się tak, jakbym był Wokulskim. Gdy stoję tutaj w śnieżny
Czytaj dalej...BRZOSTOWSKI: Miniatury
Święty Mikołaj to świnia! Stałem w oknie i wypatrywałem pierwszej gwiazdki. Moi bracia i siostra siedzieli przy stole i pałaszowali już wigilijną wieczerzę. Rodzice nucili kolędy i było naprawdę miło.
Czytaj dalej...BILIŃSKA-STECYSZYN: Atak ud
– Docent tylko udaje strasznego. W ogóle mnie nie pytał – oznajmiła Duńcia, moja współlokatorka i przyjaciółka, filolożka polska z czwartego roku. Klaudia zwana Klaudunią, Dunią, a najczęściej Duńcią. Ja
Czytaj dalej...LUQUE-KURCZ: Miniatury, czyli niedokończone historie
Dziewczynka z getta Tamtego dnia wracałam jak zbity pies. Przemarznięta i złamana. Jakby nagle przygniótł mnie środek ciężkości wszechświata. Nic nie było w stanie wyrwać mnie z agonalnego stanu odrętwienia.
Czytaj dalej...GATNY: Do Rogera diabeł przyszedł w nocy
Roger Benelux wstał i skierował kroki do kuchni. Nie zapalał światła. Nie tylko dlatego, aby nie budzić żony. Smacznie pochrapywała, leżąc na wznak z rozrzuconymi rękami. Chciał przyzwyczaić wzrok do
Czytaj dalej...SIKORA BOROWIECKA: Czerwony tramwaj
W tramwaju panuje tłok. Od południa do trzynastej trzydzieści wszyscy mamy przerwę na lancz, w tym czasie pracują jedynie sklepikarze. W Szwajcarii ze środków komunikacji miejskiej korzystają zarówno cygańscy grajkowie,
Czytaj dalej...BILIŃSKA-STECYSZYN: Tradycję trzeba szanować
11:00 Co za fiut! Zadzwoniłam spytać, o której będzie, a on z mordą, że już mu się smartfon grzeje. A tak naprawdę chwali się nim niczym najnowszym mercem. Tak zresztą
Czytaj dalej...MODY: Przypuszczalnie niebezpieczna Wigilia
Zaraz po pierwszym listopada, a dokładniej gdzieś w okolicach piątego, jak co roku przeskoczyliśmy do grudnia. W sklepach pojawiły się mikołaje, sztuczne choinki, ozdoby i prezenty świąteczne. Wprawdzie siódmego listopada
Czytaj dalej...HEBEL: W strachu o własne życie
Przyjmijmy, że to mogło wydarzyć się w czerwcu 1941 roku. Widzę siebie jako pisarza, który mieszka ze swoją ukochaną kobietą przy Nowym Świecie 41 w Warszawie na drugim piętrze pięknej
Czytaj dalej...BILIŃSKA-STECYSZYN: Zmierzch
Jak dobrze, że Kuba odszedł z tego świata przede mną. Nie miałby się kto nim zaopiekować, gdy mnie zabraknie. Pochowałam go w parku, jest tam takie miejsce, oddalone od głównych
Czytaj dalej...RADWAŃSKI: Dziewczyna w zielonym prochowcu
Od kilku dni działo się coś ze mną dziwnego. Nie mogłem w nocy spać, a do tego buzowały we mnie dziwne emocje, których dokładnie nie umiałem nazwać. Czy był to
Czytaj dalej...
