Czas na poezję: AGNIESZKA DYSZAK
Człowiek człowiekowi pomaga człowiek jeśli tęsknisz za domem podaj mi rękę potrzymam nie ściągnę cię w dół gdyby triumfował rozum byłabym zimna jak głaz odpychała dobre serca nie myślała co
Czytaj dalej...Tag: człowiek
Czas na poezję: GABRIEL KORBUS
Pytanie do Aquirre Umierający Indianin zapytał Aquirre “Skąd w tobie tyle wiary?!” Aquirre zdjął spodnie i pokazał mu penisa I zarżnął go nożem. Wiara bierze się z niewyczerpanego życia. Pusty
Czytaj dalej...HEBEL: Miłość i nadzieja w poezji Haliny Poświatowskiej
Do moich ulubionych książek bez wątpienia należy tom “Wierszy wybranych” Haliny Poświatowskiej (1935-1967), na pewno dla wielu pokoleń w pewnym sensie kultowej poetki, której twórczość od jakiegoś czasu w nieuprawniony
Czytaj dalej...BURSKA: Jesteś jaguarem czy dzikiem pekari? O bliskich spotkaniach w dżungli relacji
Wyobraźmy sobie taką sytuację: w amazońskim lesie spotykają się dwie istoty. Scenariusz 1.: Jedna poci się i dyszy. Zaczyna się bać. Widzi przed sobą jaguara. Zaczyna uciekać z krzykiem –
Czytaj dalej...Czas na poezję: MAGDALENA WIŚNIEWSKA-CIAŚ
*** Gdyby tylko on chciał przekroczyć próg nadziei Pion przechodzi w poziom Głos szept oddech Gdyby tylko on chciał pójść o krok dalej Pion przechodzi w poziom Głos szept oddech
Czytaj dalej...SEGIET: Ślad człowieka
Wciąż zadaję sobie pytania, głównie powraca to jedno: co z tobą, człowieku, że tak traktujesz swoją matkę? Jednak ono wyzwala kolejne. Czemu o nią nie dbasz? Czemu ją niszczysz?
Czytaj dalej...MĄKOSA: “Ludzie mówią, że Boga nie ma”
Przeciętny czytelnik ma słabe pojęcie o tym, jak naprawdę wyglądało życie w przeszłości. Jeśli chodzi o XVII wiek, wystarczają mu stereotypy, powstałe m.in. dzięki lekturze dzieł Aleksandra Dumasa czy –
Czytaj dalej...Czas na poezję: TAMARA PROMYK
*** Nie pętam swoich koni ludzkimi myślami niech się pasą swobodnie na odwrotnej stronie filozofii po co mają wiedzieć że człowiek chociaż taki mądry nie dokonał jeszcze ani minuty świata
Czytaj dalej...JASTRZĄB: Menel
Mówiliśmy na niego “ten Wiktor”, “kochany Przecinek”, “ta wredna Dynia”. “Przecinek”, bo na widokówkach pisanych do nas było tych przestankowych zasieków więcej aniżeli sensu pomiędzy nimi. “Dynia”, bo pękaty. Niekiedy
Czytaj dalej...
