HEBEL: O miłości silniejszej niż śmierć
Pierwszy raz od czasu wybuchu pandemii w końcu wybrałem się do teatru, którego bardzo mi brakowało. Przedtem bywałem tam raz w miesiącu lub raz na dwa miesiące, a jeżeli miałem
Czytaj dalej...Tag: miłość
Czas na poezję: KARINA FRANKOWSKA
*** ja nie żyję, ja tylko codziennie rano budzę się, piję herbokawę, trzymając się kurczowo porcelanowego kubka i świata ja nie żyję, ja tylko codziennie rano odwiedzam świat, mierząc go
Czytaj dalej...HEBEL: W poszukiwaniu miłości
Przeczytałem tomik poetycki Radosława Kubika “Darko de Cades” i nie ukrywam, że po lekturze tej poezji popadłem w co najmniej lekkie przygnębienie. To jest tomik bardzo egzystencjalny, w którym poeta
Czytaj dalej...Czas na poezję: MAGDALENA WIŚNIEWSKA-CIAŚ
*** Pierwsze nasze spotkanie miało miejsce w mojej wyobraźni. Zaczęło się całkiem niewinnie – rozmowy, żarty, spojrzenia, te zbyt długie, i te zbyt krótkie. Potem było już nieco śmielej –
Czytaj dalej...HEBEL: Dlaczego Łęcka zniszczyła Wokulskiego?
Gdy siedzę w knajpie “U Fiszera” przy Placu Bankowym i piję piwo podane mi przez Józka, widzę Wokulskiego z panną Belą. On jest oczywiście we fraku, ubrany tak bardzo elegancko,
Czytaj dalej...CANIĆ: Trafił swój na swego – “niemożliwa” miłość Czechowa i Knipper
“My, porządni Rosjanie, pasjami lubimy takie problemy, które pozostają nierozwiązane” – pisał Antoni Czechow w liście do przyjaciela, nawiązując do swojego życia prywatnego. Klasyk literatury nieustannie twierdził, że jest pragmatykiem,
Czytaj dalej...HEBEL: Miłość i nadzieja w poezji Haliny Poświatowskiej
Do moich ulubionych książek bez wątpienia należy tom “Wierszy wybranych” Haliny Poświatowskiej (1935-1967), na pewno dla wielu pokoleń w pewnym sensie kultowej poetki, której twórczość od jakiegoś czasu w nieuprawniony
Czytaj dalej...Czas na poezję: TAMARA PROMYK
Konik na biegunach wybujał się do reszty z przewlekłej dziecięcej wyobraźni wiodącej w ciemnych chmurach i nawet nie wiem w którym roku powrócił tu zmieniony i nawet nie wiem z
Czytaj dalej...CANIĆ: Dostojewski i Susłowa – epifania czy opętanie?
“Nadal ją kocham, bardzo kocham, ale nie chciałbym już” – tak mówił pisarz o byłej kochance w ostatnich latach swojego życia. “Nie ofiarowałem jej taniego, niezbędnego szczęścia, tylko dużo więcej…”.
Czytaj dalej...HEBEL: O Wokulskim na Placu Bankowym
Kiedy pada śnieg i po wyjściu z pobliskiej knajpy w drodze do domu zatrzymuję się na Placu Bankowym, to czuję się tak, jakbym był Wokulskim. Gdy stoję tutaj w śnieżny
Czytaj dalej...BILIŃSKA-STECYSZYN: Kiedy matka odchodzi
Związek matki i córki to jeden z najsilniejszych, a często także najbardziej skomplikowanych związków między ludźmi. Bywa mocniejszy niż węzły małżeńskie (nie mam na myśli jedynie tych usankcjonowanych ślubem!). Matka
Czytaj dalej...LUQUE-KURCZ: Miniatury, czyli niedokończone historie
Dziewczynka z getta Tamtego dnia wracałam jak zbity pies. Przemarznięta i złamana. Jakby nagle przygniótł mnie środek ciężkości wszechświata. Nic nie było w stanie wyrwać mnie z agonalnego stanu odrętwienia.
Czytaj dalej...Czas na poezję: DARKO DE CADES
Autoportret Autoportret każdy bez wyjątku rodzę w nocy krwawiącym rozwarciem świadomości bezdechem ustawicznego oiomu wredny przyjemny znudzony obłąkany reprodukuję siebie w milionach by nad ranem obkleić ściany pustobezmiaru On
Czytaj dalej...Czas na poezję: MAREK WOŁYŃSKI
Prostym słowem Nad ranem przybiegają do mnie zwykłe proste słowa Mogę nimi czytać gazetę odwrócić kota ogonem lub mówić do psa Mogę je też zamienić na słoneczne promienie które się
Czytaj dalej...HEBEL: W strachu o własne życie
Przyjmijmy, że to mogło wydarzyć się w czerwcu 1941 roku. Widzę siebie jako pisarza, który mieszka ze swoją ukochaną kobietą przy Nowym Świecie 41 w Warszawie na drugim piętrze pięknej
Czytaj dalej...Czas na poezję: LORENA KISIELEWSKA
I jestem zmęczona i smutna a resztki siebie wkładam w worki pod oczami II choćby spaliło się słońce księżyc sturlał na ziemię spadły wszystkie gwiazdy to i tak pamięć
Czytaj dalej...Czas na poezję: KATARZYNA KUCHARSKA
Motyle widziałaś motyla ze złamanym skrzydłem? nie motyle nie mają złamanych skrzydeł motyle odchodzą w pełnym rynsztunku zabite packą na muchy przez życie Dżem wkładam się do słoika jak
Czytaj dalej...Czas na poezję: ROKSANA MAKSYSZ
Śpij synku Śpij synku rano znów w pośpiechu zjesz śniadanie skarpetki założysz na lewą stronę zapomnisz spakować coś do plecaka słońce znów będzie pierwsze przy kuchennym stole pora już spać
Czytaj dalej...STOLARCZYK: Miłość i śmierć bohaterów w prozie Remarque`a
Lata 80. Radiowa Trójka. Głos spikera zapowiadający codzienny fragment powieści w wydaniu dźwiękowym: “Dziś Ericha Marii Remarque’a »Łuk triumfalny«”. To było moje pierwsze spotkanie z Remarkiem. Właściwie nie pierwsze, bo
Czytaj dalej...HEBEL: W Warszawie `39
Nie ukrywam, że gdy widzę na archiwalnych filmach pancernik Schleswig-Holstein, który ostrzeliwuje polską placówkę wojskową na Westerplatte, od razu przechodzą mnie dreszcze. Zastanawiam się również nad niedosłownym znaczeniem tego wydarzenia.
Czytaj dalej...HEBEL: Damy czy “blachary”?
Chyba bezpowrotnie już minęły czasy romantycznych spotkań damsko-męskich, o których Eugeniusz Bodo śpiewał w filmie “Piętro wyżej” (1937): “Umówiłem się z nią na dziewiątą/ Tak mi do niej tęskno już/
Czytaj dalej...TOMCZYK: Odezwa do syna
Pisanie niejednokrotnie przybiera formę autoterapii. Niezależnie od tego, czy będzie to pamiętnik nastolatki z przedmieścia, czy poważna beletrystyka uznanego autora/autorki. Piszący odreagowują wydarzenia życiowe, z którymi słabo sobie radzą albo
Czytaj dalej...Czas na poezję: RAFAŁ GATNY
czwarta rano wydaje się na zawsze klucze ptaków otwierają niebo w szczelinie próżniowej snu oddychamy młodością przestrzeleni powietrzem prześwietleni świtem sierpniowym jeszcze moment ——————————————- chcieliśmy boga pedagoga a w domach
Czytaj dalej...Czas na poezję: DANUTA SCHMELING
Nie bój się żyć! Otwórz umysł i serce na czułe kochanie. W sztambuchu starym jak świat nie zamykaj ufności. Nie trać czasu na smutków rozpamiętywanie, bo los nie zwróci Ci
Czytaj dalej...HEBEL: Jerofiejew w Teatrze Ateneum
Marian Opania to prawdziwy mistrz sztuki aktorskiej. Miałem wielką przyjemność podziwiać jego wielki aktorski kunszt w spektaklu “Moskwa-Pietuszki” w warszawskim Teatrze Ateneum. Pamiętam go oczywiście z takich filmów, jak np.
Czytaj dalej...KRAKOWIAK: Bitwa Warszawska 1920 r. w filmie
Sto lat temu według lorda D’Abernona na przedpolach Warszawy rozegrała się “XVIII przełomowa bitwa o losach świata”. Wydarzenie to, niezwykle istotne w najnowszej historii Polski, nie doczekało się jednak należytej
Czytaj dalej...
