Nieregularnik Artystyczno-Literacki
Bardzo ucieszyłem się z zaproszenia do Och-Teatru w Warszawie na „Ożenek” Mikołaja Gogola w reżyserii Janusza Gajosa. Uwielbiam oglądać na teatralnej scenie rosyjską klasykę, a okazji do tego jest niestety
Czytaj dalej...Nie potrafię nie zachwycać się twórczością Fiodora Dostojewskiego, którego uważam za wielkiego mistrza słowa pisanego. Jest to pisarz, którego cenię za posiadanie arcymistrzowskiej umiejętności wgłębiania się w ludzką duszę. Ten
Czytaj dalej...Antoni Czechow bezsprzecznie jest uważany za mistrza krótkiej formy, w której w naturalistyczny sposób potrafił potretować XIX-wiecznych Rosjan z ich wadami i pełną gamą cech charakteru. Gdy czytam Czechowa, zawsze
Czytaj dalej...Przyznaję, że nigdy nie byłem w Moskwie, Petersburgu czy gdziekolwiek indziej w Rosji. Ten kraj mnie fascynuje, ale i zarazem przeraża. Nie podoba mi się jednak, że po agresji Rosji
Czytaj dalej...Nigdy nie ukrywałem, że uwielbiam znakomitą rosyjską klasykę. Z wielką rozkoszą czyta się przecież takich pisarzy, jak Czechow, Gogol, Dostojewski czy Jerofiejew. Można jedynie ubolewać, że po pełnoskalowej agresji Rosji
Czytaj dalej...Z wielką przykrością stwierdzam, że raczej nie potrafimy wystawiać czy realizować dzieł Fiodora Dostojewskiego. Pamiętam, jak jakiś czas temu na deskach Teatru Studio próbowano wystawić „Biesy” (2018) w reż. Natalii
Czytaj dalej...Żyje krótko, bo zaledwie sześćdziesiąt lat. W roku 1821 pojawia się na świecie, by umrzeć w roku 1881. W 1849 roku, kiedy rodzi się August Strindberg i powstaje „Dawid Copperfield”
Czytaj dalej...Anastazja śpiewa o swoim kraju tak, jak ja myślę o swoim – czasem anielsko (nieznającym rosyjskiego może się wydawać, że to wyznanie miłości), a innym razem wybucha rykiem zaszczutego zwierzęcia,
Czytaj dalej...Bardzo lubię rosyjską literaturę, więc tym bardziej z wielką chęcią wybrałem się do Teatru Polskiego w Warszawie na „Wujaszka Wanię” Czechowa w reż. Iwana Wyrypajewa. Kiedyś miałem okazję oglądać „Pijanych”
Czytaj dalej...Muszę przyznać, że udał się Krystynie Jandzie „Wiśniowy sad” w Teatrze Polskim w Warszawie. W trakcie spektaklu czujemy się tak, jak byśmy oglądali klatki porządnie zrealizowanego filmu. Jest to reżyseria
Czytaj dalej...Zawsze z chęcią sięgam po każdą kolejną powieść Szczepana Twardocha, którego książki po prostu dobrze się czyta. Przypomnijmy, że Twardoch to przede wszystkim autor świetnej, chociaż kontrowersyjnej „Morfiny” (nagrodzonej Paszportem
Czytaj dalej...Z nieukrywanym lękiem wybrałem się w sobotnie popołudnie do Teatru Dramatycznego w Warszawie na „Rewizora” Nikołaja Gogola. Bałem się, żeby nie powtórzyła się katastrofa, której byłem świadkiem kilka lat temu
Czytaj dalej...Od czasu rosyjskiej inwazji solidaryzuję się z narodem ukraińskim, w tak brutalny sposób doświadczanym w codziennej walce z najeźdźcą. To dla mnie oczywiste, że każdy uczciwy i cywilizowany człowiek powinien potępić
Czytaj dalej...Z wielką przyjemnością przesłuchałem płytę Tomasza Wachnowskiego „Wysocki osobisty”, na którą składają się wybrane utwory legendarnego rosyjskiego barda – Władimira Wysockiego. Na krążku znalazły się takie pieśni z repertuaru artysty,
Czytaj dalej...Słabo w Polsce znany Władimir Sorokin (ur. 1955) jest jednym z czołowych rosyjskich pisarzy postmodernistycznych, który mieści się w dość szumnie nazywanym nurcie konceptualizmu. Teksty literackie pisze od połowy lat
Czytaj dalej...„My, porządni Rosjanie, pasjami lubimy takie problemy, które pozostają nierozwiązane” – pisał Antoni Czechow w liście do przyjaciela, nawiązując do swojego życia prywatnego. Klasyk literatury nieustannie twierdził, że jest pragmatykiem,
Czytaj dalej...Wyobraźmy sobie młodą kobietę o niezwykłym uroku, przyciągającym bardziej niż fizyczne piękno. Doskonale wykształcona, niepasująca do przeciętnie inteligentnych koleżanek, trzyma się z dala od tłumu. Pełna sprzeczności – choć uwielbia
Czytaj dalej...Dużo pił, lekko tworzył, nie posiadał meldunku, krytykował radziecką politykę, ubolewał nad dolą rosyjskiego ludu, ale ostatecznie znalazł wsparcie w obcej wspólnocie religijnej oraz zagranicznym samizdacie – w ten kontrowersyjny
Czytaj dalej...
JAROSŁAW HEBEL – publikował tu, tam i ówdzie. Lubi literaturę i kocha teatr. Jest autorem książek: „Legenda Marka Hłaski” (2021), „Od Bułhakowa do Olgi Tokarczuk. Zapiski teatralne i inne teksty” (2023) i „Kilka esejów o Marku Hłasce” (2024).
Kontakt:
naczelny@mojaprzestrzenkultury.pl
