Stojak: Vincent
Wszedł do pokoju. Nie poznawał w nim niczego, co byłoby jego, bo nic tam w zasadzie jego nie było. No może poza stołem i krzesłem, które jego też nie były.
Czytaj dalej...Tag: życie
Czas na poezję: DANUTA BARTOSZUK
Rozliczanie matka jest tylko jedna ojców trzech niezły wynik bo dwojgu najmłodszych przytrafił się ten sam najlepszy czy najgorszy o gustach i o zmarłych nie trzeba matka jest tylko jedna
Czytaj dalej...HEBEL: Filozofia życia w “Meneliadzie”
Do końca świata i o jeden dzień dłużej będę powtarzał, że Marian Opania to tej klasy mistrz sztuki aktorskiej, jakiego poza nim obecnie na teatralnej scenie nie dostrzegam. Miałem wielką
Czytaj dalej...Czas na poezję: MONIKA LUQUE-KURCZ
wielopole wielopole życie toczy się we mnie w miejsce przepony ustawiłam goplanę kantorowską bryłę pełni wartę bellini uśmierza ból nie umiemy się porozumieć na pięciolinii zajmujemy miejsca jak w kinie
Czytaj dalej...BILIŃSKA-STECYSZYN: Warto nauczyć się być starym
Zanim Tomasz Łubieński zaprosi czytelnika na wędrówkę od czasów dzieciństwa po dziś, najpierw składa hołd swojej największej życiowej pasji: miłości do gór, taternictwa, wspinaczek po skałach. Pisząc: “[…] zacznijmy od
Czytaj dalej...JASTRZĄB: Tadeusz Borowski – autor “Pożegnania z Marią”
Po przeżyciu obozowych traum, zastanawiał się, czy wypada i można jeszcze pisać o ukwieconych łąkach i przeczystych nieboskłonach. Czy “drwiący śmiech pokoleń” nie zagłuszy szczebiotliwych zachwytów, a późnym wnukom nie
Czytaj dalej...Czas na poezję: ELIZA SEGIET
Figiel Figlujemy ze śmiercią, codziennie żartujemy z życia. A ono umyka. Każdego dnia mamy bliżej, aby przestać być człowiekiem, a stać się tylko ciałem i wspomnieniem w umysłach Figlarzy. Powiernik
Czytaj dalej...GATNY: Gra w życie
Graliście w gry? Właściwie to nie powinno być pytanie, ale jeśli już, to mające potężne flow retoryczne. Wiadomo, że tak. W przeróżne gry graliśmy i gramy, i dlatego to bardzo
Czytaj dalej...Czas na poezję: MAŁGORZATA WÓJTOWICZ
Krakelura Gdy jest, kurz oblepia włosy, łóżko robi się za ciasne, pocałunki parują z ciał, maski tlenowe nie pasują do kontekstu. Mówisz – muszę umierać, gdy ona zlizuje pot z
Czytaj dalej...Czas na poezję: ANNA PASZKIEWICZ
obrysowujesz cyrklem granicę swojej nieobecności smakuje utraconą chwilą przeżuwam ją dokładnie badam językiem wszystkie niemożliwości wyplute pestki stawiam obok siebie jak domino teraz wystarczy tylko popchnąć *** biorę głęboki
Czytaj dalej...Czas na poezję: AGNIESZKA RYKOWSKA
Rozmowa z Panią Basią Jurkowską życie jest dziwne bo się spotykamy pani już nie żyje a ja uczestniczę w wieczorze poświęconym pani poezji po co dzisiaj traumy proszę pani na
Czytaj dalej...Czas na poezję: JULIA RYBICKA
Lament żywego ducha W godzinę śmierci ujrzałem Jak niewart życia byłem I w owej obłąkańczej metodzie Środek uświęcił cel Wieszając mnie jak pranie na płocie Bym osuszył się od zawirowań
Czytaj dalej...LEWANDOWSKA: Sztuka latania
Znów byłem mały i znów było mi to zupełnie obojętne, jak wtedy, kiedy odnaleziono moje ciało. Wstałem od biurka i przejrzałem się w szybie okna – byłem ciekaw, jak teraz
Czytaj dalej...GATNY: Żyjąc
Miasto – wielkie drzewo z gałęziami ulic, po których sunę ja: wąż wieczornej ciszy. Samoświadomy pyszałek. Sunę po śladach mieszkańców pozostawianych przez nich w ciągu dnia. Zawieszonych w powietrzu zapachach
Czytaj dalej...JASTRZĄB: Jutro też jest dzień
Przemieszkiwał hen, pod samiuśkim lasem, tuż za docierającym do niego, niekiedy cichym, a na ogół hałaśliwym echem życia: w miejscu idealnym dla mizantropów. Co miało swoje niewątpliwe plusy i minusy.
Czytaj dalej...HEBEL: O pragnieniu miłości
Kolejny raz mógłbym powtórzyć, że do Teatru Współczesnego w Warszawie zawsze wybieram się z największą przyjemnością. Tak też było i ze spektaklem “Zbrodnie serca”, w którym znakomicie zagrała Katarzyna Dąbrowska.
Czytaj dalej...HEBEL: O miłości silniejszej niż śmierć
Pierwszy raz od czasu wybuchu pandemii w końcu wybrałem się do teatru, którego bardzo mi brakowało. Przedtem bywałem tam raz w miesiącu lub raz na dwa miesiące, a jeżeli miałem
Czytaj dalej...Czas na poezję: KARINA FRANKOWSKA
*** ja nie żyję, ja tylko codziennie rano budzę się, piję herbokawę, trzymając się kurczowo porcelanowego kubka i świata ja nie żyję, ja tylko codziennie rano odwiedzam świat, mierząc go
Czytaj dalej...
