HEBEL: Damy czy “blachary”?
Chyba bezpowrotnie już minęły czasy romantycznych spotkań damsko-męskich, o których Eugeniusz Bodo śpiewał w filmie “Piętro wyżej” (1937): “Umówiłem się z nią na dziewiątą/ Tak mi do niej tęskno już/
Czytaj dalej...Tag: kobieta
SEGIET: Apteka zaufania
Jak mam dalej żyć? Ludzie jeżdżą samochodami. Wyjeżdżają na wczasy. Mają wszystko nowe, a jak się teraz stroją! Biegają po sklepach, jakby im wszystkiego było mało. Ciągle tylko zakupy, zakupy…
Czytaj dalej...HEBEL: Szukając gwiazd z Hłaską
Kolejny raz powtórzę, że Marek Hłasko (1934-69) jest moim ukochanym pisarzem, którego uważam za “brata duchowego”. Wydawnictwo Iskry co jakiś czas przypomina o tym okrytym literacką legendą “buntowniku bez powodu”.
Czytaj dalej...HEBEL: Od Hanki Golde do Esther
Nie można nie zgodzić się z Andrzejem Czyżewskim, ciotecznym bratem Marka Hłaski i jego biografem, który powiedział, że to “Nie Marek (Hłasko – dop. J.H.) latał za kobietami, tylko kobiety
Czytaj dalej...MODY: Kolejny dzień
“Czasami nie chodzi o to, aby zmieniło się na lepsze. Najczęściej chodzi o to, aby zmieniło się na cokolwiek”. Marek Hłasko, “Sowa, córka piekarza” Coś musiałem jej wczoraj powiedzieć, że
Czytaj dalej...ANTOLSKI: Podróż przez życie
Nowy zbiór wierszy Elizy Segiet jest swoistą podróżą przez życie w sensie dosłownym oraz metaforycznym. Bohaterką tych wierszy jest kobieta, można przypuszczać, że porte parole Autorki, jednak jest to portret
Czytaj dalej...BILIŃSKA-STECYSZYN: Melancholia Wokulskiego
Izabela Łęcka według profesora Krzysztofa Rutkowskiego nie była głupią kobietą (zgadzam się!) ani pustą lalką (tu się nie całkiem zgadzam – jako typowy produkt swojej sfery, była pusta). Kochała się
Czytaj dalej...SKOWROŃSKI: O przymiotnikach
Czasem zagłębiam się w dziwne znajomości, w relacje które na pewno wnoszą coś w moje życie, choć nawet w przybliżeniu nie jestem w stanie określić, na czym owo „coś” miałoby
Czytaj dalej...HEBEL: Lata dwudzieste, lata trzydzieste…
Wiele bym dał, żeby żyć w latach dwudziestych i trzydziestych minionego stulecia. Idąc w sobotnie popołudnie Nowym Światem w Warszawie, widziałbym zupełnie inny, nieomal zaczarowany świat. Mijałyby mnie dorożki, przedwojenne
Czytaj dalej...MODRZEJEWSKA: To
Krzyk. Budzi mnie. Co noc. Podrywam się z łóżka. Wciąż krzyczę. Zakrywam usta rękami. Przyciskam te ręce mocno do twarzy i kołyszę się jak dziecko w sierocińcu. Przód – tył. Przód – tył. Przód
Czytaj dalej...
