Nieregularnik Artystyczno-Literacki
W warszawskim Teatrze Ateneum obejrzałem skłaniający do głębokiej refleksji spektakl wg prozy Sándora Máraia pt. “Znieważeni”. Jego głównym bohaterem i zarazem narratorem jest Peter Garren – jak możemy przeczytać na
Czytaj dalej...Muszę przyznać, że udał się Krystynie Jandzie “Wiśniowy sad” w Teatrze Polskim w Warszawie. W trakcie spektaklu czujemy się tak, jak byśmy oglądali klatki porządnie zrealizowanego filmu. Jest to reżyseria
Czytaj dalej...Kto nie kojarzy Samuela Becketta i jego twórczości, często wyróżniającej się brakiem tradycyjnej narracji i klimatem skrajnego pesymizmu? Jak zwracają uwagę recenzenci i krytycy literaccy, w swoich utworach Beckett często
Czytaj dalej...Od dawna Teatr Powszechny w Warszawie nie jest mi już tak bliski, jak był jeszcze dwadzieścia lat temu. Mogłem wtedy oglądać tam np. genialnego Janusza Gajosa w “Swidrygajłowie” (na motywach
Czytaj dalej...Prapremiera sztuki Marka Modzelewskiego “Kto chce być Żydem?” miała miejsce w grudniu 2021 roku w warszawskim Teatrze Współczesnym. Po ponad roku od tego czasu spektakl nadal cieszy się popularnością, o
Czytaj dalej...Mam bardzo mieszane odczucia po obejrzeniu spektaklu “The Employees” w warszawskim Teatrze Studio. Przedstawienie wyreżyserowane przez Łukasza Twarkowskiego z pewnością nie prezentuje bliskiego mi teatru, w którym czuję się świetnie
Czytaj dalej...Marian Opania to mistrz, jakich już mało na teatralnej scenie. Jednak znakomitych aktorów o tak wielkim talencie zawsze ogląda się z wielką przyjemnością. Drugi raz miałem okazję widzieć grającego na
Czytaj dalej...Z pewnego rodzaju lękiem wybrałem się do Teatru Studio na “Byka” Szczepana Twardocha, mojego ulubionego współczesnego pisarza, na którego każdą kolejną powieść zawsze czekam z wielkim wytęsknieniem. Co najmniej dwukrotnie
Czytaj dalej...Jestem bezradny i absolutnie nic nie mogę na to poradzić, że Teatr Studio w Warszawie (podobnie jak i Teatr Powszechny) od dłuższego już czasu jest mi zupełnie obcy. Mam wrażenie,
Czytaj dalej...Wielką sympatią darzę zarówno mroczną, ale zarazem proroczą twórczość Franza Kafki, jak i samego autora “Procesu”, “Ameryki” czy “Zamku”. Można by powiedzieć, że “miał nosa”, wyczuwając zbliżające się zniewolenie jednostki
Czytaj dalej...Z nieukrywanym lękiem wybrałem się w sobotnie popołudnie do Teatru Dramatycznego w Warszawie na “Rewizora” Nikołaja Gogola. Bałem się, żeby nie powtórzyła się katastrofa, której byłem świadkiem kilka lat temu
Czytaj dalej...Kolejny raz mógłbym powtórzyć, że do Teatru Współczesnego w Warszawie zawsze wybieram się z największą przyjemnością. Tak też było i ze spektaklem “Zbrodnie serca”, w którym znakomicie zagrała Katarzyna Dąbrowska.
Czytaj dalej...Nie ukrywam, że z niemałym zainteresowaniem obejrzałem spektakl “To wiem na pewno” w warszawskim Teatrze Ateneum. Wśród grających w nim aktorów mogłem podziwiać wielki talent Agaty Kuleszy oraz Przemysława Bluszcza.
Czytaj dalej...Wojewódzki Ośrodek Kultury w Zielonej Górze mieścił się w starym, zabytkowym, bodaj osiemnastowiecznym budynku. Nikt tego do końca nie potwierdził, nie zachowały się bowiem żadne jego plany, a badacze nie
Czytaj dalej...Pierwszy raz od czasu wybuchu pandemii w końcu wybrałem się do teatru, którego bardzo mi brakowało. Przedtem bywałem tam raz w miesiącu lub raz na dwa miesiące, a jeżeli miałem
Czytaj dalej...Miłość do teatru awangardowego wypełniała salę aż po sufit. Tłum młodzieży płci obojga niecierpliwie oczekiwał pierwszego gongu, mieniąc się tęczowymi barwami bananowych spódnic, hinduskich tunik z cieniutkiej, zdobionej haftem bawełny,
Czytaj dalej...Od czasu rosyjskiej inwazji solidaryzuję się z narodem ukraińskim, w tak brutalny sposób doświadczanym w codziennej walce z najeźdźcą. To dla mnie oczywiste, że każdy uczciwy i cywilizowany człowiek powinien potępić
Czytaj dalej...Już nie pamiętam, w którym z filmów pierwszy raz zobaczyłem Ewę Wencel. Jeżeli się nie mylę, to chyba w miniserialu “Szaleństwa panny Ewy” (1983) w reż. Kazimierza Tarnasa. To bardzo
Czytaj dalej...Czego pragnie kobieta? Tak naprawdę niczego specjalnego, oprócz wiernego małżonka i wiecznej młodości. Czy jest to osiągalne? Dla Rosalindy Eisenstein i Eliny Makropulos owszem. Niedawno miałam okazję poznać i jedną,
Czytaj dalej...(Pokój, kilka rekwizytów. Widownia w półcieniu Na scenę wchodzi AKTOR PIERWSZY, krząta się, nalewa sobie kawy. Poprawia koszulę, odstawiając kubek. Dostrzega widzów w pierwszych rzędach.) AKTOR PIERWSZY Po co tu
Czytaj dalej...MAŁGORZATA SZMAŁZ: – Jest Pani aktorką, pedagogiem, osobą zaangażowaną w życie społeczne i niestrudzoną obrończynią zwierząt. Która z tych aktywności jest dziś dla Pani najważniejsza? – One nie konkurują ze
Czytaj dalej...Procesy kulturotwórcze w naszym kraju zawsze były i nadal są przesiąknięte zjawiskami personalno-społecznymi, co w dużej mierze wiązało się i nadal wiąże z zaistnieniem kogoś lub czegoś w przestrzeni publicznej.
Czytaj dalej...
JAROSŁAW HEBEL – publikował tu, tam i ówdzie. Lubi literaturę i kocha teatr. Jest autorem książki “Legenda Marka Hłaski” (Moja Przestrzeń Kultury, Warszawa 2021).
Kontakt:
naczelny@mojaprzestrzenkultury.pl
tel. +48 505 940 955
